Film o jednej z najważniejszych bitew w dziejach świata. Akcja rozpoczyna się w Warszawie, w 1920 roku. Jan, poeta i kawalerzysta, po otrzymaniu rozkazu wyjazdu na front polsko-bolszewicki, oświadcza się swojej narzeczonej Oli, aktorce teatru rewiowego. Ślubu udziela młodym ksiądz Ignacy Skorupka. Podczas walk Jan trafia do niewoli. Jego los leży w rękach czekisty Bykowskiego, który ucieleśnia okrutne oblicze bolszewickiej rewolucji. Historia znajdzie finał w wielkiej bitwie, która na zawsze odmieni nie tylko losy Jana i Oli, ale całej dwudziestowiecznej Europy. Obok bohaterów fikcyjnych na ekranie pojawiają się także postacie historyczne: marszałek Józef Piłsudski, generał Tadeusz Rozwadowski, pułkownik Wieniawa-Długoszowski, a także Włodzimierz Lenin i Józef Stalin.
Powiem wprost, jeżeli podoba Wam się plakat albo zwiastun "1920 Bitwy Warszawskiej", spodoba Wam się i film. Materiały promocyjne dobrze obrazują bowiem, z czym będziemy mieli do czynienia na wielkim ekranie. Jest ułan jak malowany (Borys Szyc), jest piękna dziewczyna (Natasza Urbańska), która rzuca scenę, aby pruć z karabinu maszynowego do bolszewików, i są komuniści, którzy na czele z diabolicznym Leninem pragną narzucić czerwone jarzmo całej Europie. Na drodze tym niecnym planom stanąć może tylko nasz dzielny naród, który choć skłócony na co dzień, w chwilach kryzysu potrafi się zjednoczyć. Tak więc każde polskie serce powinno wyjść z kina pokrzepione. I możecie się, drodzy czytelnicy, nie martwić – patriotycznego lukru starczy dla wszystkich.
Maja Katz / FilmPolski
Inne tytuły: "Battle of Warsaw 1920", "1920 - Die letzte Schlacht", "La Bataille de Varsovie", "A varsói csata, 1920", "Bitva u Varšavy 1920", Битката за Варшава, Варшавская битва 1920 года,
Produkcja: 2010-2011
Premiera: 30 wrzesień 2011
Reżyseria:
Muzyka:
Obsada:
Ola Raniewska
Jan Krynicki
Józef Piłsudski
kapitan Kostrzewa
czekista Bykowski
major Bolesław Wieniawa- Długoszowski
aktorka Ada
sotnik Kryszkin
Sofia Nikołajewna
Wincenty Witos, premier RP
Władysław Grabski, premier RP
porucznik Jan Kowalewski, szef Wydziału Szyfrów
ksiądz Ignacy Skorupka
Anatol
Samuel
Viktor Balabanov
Włodzimierz Lenin
Paproch
pani Zdzisia
Aleksander Hoshabajev
Michaił Tuchaczewski
Feliks Dzierżyński
Lew Trocki
generał Tadeusz Rozwadowski
Igor Guzun
Józef Stalin
czerwonoarmista Moskalenko
Władysław Sikorski
Józef Haller
sierżant Sowa
Marynia Łasiakówna
2 role: konferansjer, członek delegacji kanonika Adamskiego
Korwin-Piotrowska
Aurelia Więcławska
kanonik Adamski
gwałcona dojarka
czerwonoarmista
żołnierz
Ratajczak
oficer
-
-
chłopak - ochotnik do wojska
-
sierżant, członek komisji rekrutacyjnej
członek sądu wojskowego
-
Jones
członek komisji rekrutacyjnej
-
-
chłop czytający odezwę Witosa
-
-
-
-
-
grający w karty z Samuelem i Anatolem
-
-
rotmistrz Aleksander Pociej
-
-
-
-
major Bielski, przewodniczący sądu wojskowego
czerwonoarmista Iwanow
-
-
grający w karty z Samuelem i Anatolem
mówca na wiecu czerwonoarmistów
-
artysta kabaretowy
artystka kabaretowa
Ivan Belkov
artysta kabaretowy
Pavel Belkov
artysta kabaretowy
artysta kabaretowy
artysta kabaretowy
artystka kabaretowa
artysta kabaretowy
artystka kabaretowa
artysta kabaretowy
artysta kabaretowy
artystka kabaretowa
artysta kabaretowy
artystka kabaretowa
artysta kabaretowy
artystka kabaretowa
artysta kabaretowy
artystka kabaretowa
artysta kabaretowy
artysta kabaretowy
telefonista w okopie; nie występuje w napisach
ksiądz czytający odezwę Witosa; nie występuje w napisach
i inni.
Dubbing:
lektor - narracja
gwary
gwary
gwary
gwary
gwary
gwary
gwary
gwary
i inni.
Notatki:
Jedna z pierwszych w Europie i pierwsza w Polsce, pełnometrażowa produkcja zrealizowana w pełni w technologii 3D.
IMDb (angielski)
Wikipedia (polski)
02.160808
(POL) polski,
Obejrzałem ” Bitwa Warszawska 1920″ i jestem rozczarowany
OdpowiedzUsuńBitwa pod Warszawą w 1920 r. to jedna z 18-stu najważniejszych bitew, gdzie rozstrzygnęły się losy cywilizacji: turańskiej, łacińskiej i bizantyjskiej. Dzięki Polakom w Europie została ocalona cywilizacja łacińska, a Polska utrzymała niepodległość.
Widzowie zasługują i oczekiwali widowiska historycznego, bo odparcie spod Warszawy armii gen. Tuchaczewskiego i Budionnego, wielka mobilizacja narodu polskiego stały się podstawą niepodległej egzystencji i etosu II Rzeczpospolitej.
Jedynym walorem filmu jest to, że został zrealizowany w technologii 3D trójwymiarowej, pierwsza tego rodzaju polska produkcja kinowa. Twórcy postarali się zrobić film z rozmach i dbałością o szczegóły. Niestety bardzo słaby scenariusz Jerzego Hoffmana nie rekompensuje tych zalet.
Główne wątki filmu to romans miłosny Janka i Oleńki w stylu szmirowatego serialu telewizyjnego
„Love story” oraz ubrązowanie marszałka Piłsudskiego, zresztą moim zdaniem fatalnie zagranego przez Daniela Olbrychskiego.
Piłsudskiego był człowieka całkiem dużego kalibru. Był to człowiek o wielkich zdolnościach i talencie, także i o wielkich osobistych ambicjach, a tego odtwórca głównej roli zupełnie nie pokazuje. W ogóle nie wczuwa się w osobowości i psychologie historycznej postaci.
„Krwawa jatka” to stały element filmów wojennych; martyrologia, cierpienie , chart ducha żołnierza, ale bez wskazywania na prawdziwe powody i prawdziwych wichrzycieli.’ „Najdzielniej bija króle, najgęściej giną chłopi”
Film przedstawia rolę Piłsudskiego w zupełnie zakłamanym świetle, a role prawdziwych bohaterów, rzeczywistych twórców zwycięstwa pod Warszawą, czyli generała Rozwadowskiego i Hallera ograniczone są do kilkusekundowych epizodów, a o Romanie Dmowskim i Wersalu film w ogóle nie wspomina. Główne postacie filmu Janek, Oleńka i Piłsudski wypadli tuzinkowo. Za to rozbudowany jest do nieproporcjonalnie dużych rozmiarów watek miłosny i obyczajowo – kabaretowy ówczesnej pańskiej Warszawki.. Aktorsko najlepiej wypadli Czarne charaktery Czekista komisarz Bykowski i kapitan żandarmerii Kostrzewa. Ksiądz Skorupka wypadł dobrze. Sofia Nikołajewna , żona carskiego oficera pokazała charakter zabijając swojego prześladowcę , zbira Bykowskiego, w odróżnieniu od Janka Krynickiego.
Chwile prawdy to epizody z wizyty w Belwederze delegacji Wielkopolan z ks. Stanisławem Adamskim oskarżającym Marszałka najzwyczajniej o zdradę, oraz sam Piłsudzki przyznający, że na Kijów idzie po to, aby zdobyć Ukrainę dla Petlury, bo przecież nie dla Polski.
Ze względu na znaczenie bitwy Warszawskiej warto te zniekształcenie wyprostować.
Wyprawa Kijowska była wielkim nieporozumieniem tak politycznym, jak i wojskowym. Była w istocie aktem wrogim i antypolskim. Była samowola Marszalka i skończyła się tragicznie, a kulminacja tego była Bitwa Warszawska.
Wbrew woli i potrzebą narodu i państwa Polskiego, i wbrew woli mocarstw sprzymierzonych, aliantów zachodnich, Piłsudski rozciągnął front zamiast skoncentrować obronie przed nawałnicą bolszewicką, nadciągająca tradycyjnie przez Bramę Smoleńską.
Piłsudski był instrumentem tajnej polityki pruskiej i pruską antypolską politykę realizował.
OdpowiedzUsuńFederalizacja Piłsudskiego, to było nic innego jak pruska koncepcja tworzenia państw buforowych , które wcześniej nie istniały Łotwy , Litwy ,Białorusi i Ukrainy.
Ukrainę chciał Piłsudski zdobyć dla Petlury , ale nie dla Polski
Brat Petlury był w wojsku Piłsudskiego kapitanem
12 sierpnia, kiedy patrole nieprzyjaciela znajdowały się już w pobliżu Radzymina, Józef Piłsudski przyjechał do premiera rządu Wincentego Witosa i w obecności Ignacego Daszyńskiego i Leopolda Skulskiego złożył na piśmie rezygnację z funkcji Naczelnego Wodza i Naczelnika Państwa, po czym wyjechał z Warszawy.
Tak, więc naród i wojsko pozostawały bez najważniejszej osoby w państwie Tylko przytomności umysłu premiera Witosa zawdzięczają Polacy swoje ocalenie, bo nie ujawnił on listu, tym samym zapobiegł załamaniu żołnierzy. Po wyjeździe Piłsudskiego funkcję naczelnego wodza do 18 sierpnia pełnił de facto były wybitny oficer w armii austriackiej, szef sztabu gen. Rozwadowski.
W dniach 12-15 sierpnia 1920 r. rozegrała się decydująca bitwa o Warszawę. 13 sierpnia generałowie Rozwadowski, Haller i Weygand zdecydowali, że 14 sierpnia podejmą bardzo ryzykowne, grożące nawet upadkiem Warszawy, działania zaczepne siłami 5. armii nad Wkrą. i kontruderzeniem znad Wieprza.
Twórcą planu był gen. Tadeusz Rozwadowski szef sztaby w armii gen. Hallera.
Dowodzili polscy generałowie: Rozwadowski, J. Haller, Wł. Sikorski, ,K. Sosnkowski, Franciszek Latinik. Piłsudski miał dowodzić IV armia znad Wieprza, ale Piłsudskiego tam nie było
Piłsudski NIE BYŁ ŻADNYM ZWYCIĘZCĄ BITWY POD WARSZAWĄ W 1920,
NIE BYŁ DOWODZĄCYM, NIE BYŁ W OGÓLE NA POLU BITWY POD WARSZAWA.
Bitwa o Warszawę w 1920 rozegrała się 12,13, 14, a 15 sierpnia już było praktycznie po bitwie.
• 13 i 14 sierpnia Piłsudski był w drodze do i w Boboli – 440 km (trzy dni jazdy) od pola bitwy – był u kochanki Szczerbińskiej, która potwierdza to w swoich pamiętnikach.
Po południu 14 sierpnia Gen. Rozwadowski usiłował nawiązać kontakt telefoniczny z Piłsudskim.
Odebrał szef sztabu Piłsudskiego płk. Stachewicz, bo Piłsudskiego przecież nie było. Rozwadowski żądał przyspieszenia ataku IV armii znad Wieprza, bo termin 16 sierpnia stawał się nieaktualny z powodu sukcesów polskiej armii na odcinku północnym frontu.
• 15 sierpnia Piłsudski był w odległości 120 km (dzień jazdy) od pola bitwy na chrzcinach w Puławach, gdzie był ojcem chrzestnym Jozefa Stefana Minkiewicza.
• Piłsudski nie był dowodzącym w bitwie pod Warszawa – przyjął rozkazy od dowodzącego, którym był gen Rozwadowskiego –na rozkazie nr 10,000 gen. Rozwadowskiego z 10 sierpnia widnieje podpis Piłsudskiego potwierdzający przyjęcie rozkazu i przez Piłsudskiego. 12 sierpnia złożył rezygnacje z funkcji Naczelnego Wodza na ręce ówczesnego premiera Witosa, ( co ujawnia Witos w swoich pamiętnikach) i wyjechał do Boboli.
Piłsudski nie wykonał rozkazu z uderzeniem oskrzydlającym znad Wieprza. Po prostu zdezerterował !!!
Nie ma potrzeby odwoływać się do literatury krytycznej wobec Piłsudskiego
Sięgnijmy do jego WŁASNYCH, PIŁSUDSKIEGO pamiętników
*W swoich własnych pamiętnikach „Rok 1920” Piłsudski pisze (strona 216)
„Dnia16 sierpnia rozpocząłem atak” (a wiec dwa dni po bitwie – Bolszewicy już byli w pełnym odwrocie; 16 sierpnia już było po mszy dziękczynnej w Radzyminie w intencji „Cudu nad Wisłą”, popołudniowe gazety już zdążyły opisać szczegóły mszy (pamiętniki gen.Hallera) – a Piłsudski dopiero zaczyna atak)
OdpowiedzUsuń„ Dzień 17 .08 nie przyniósł mi wyjaśnienia zagadek.” Spędziłem znowu dzień cały w samochodzie, szukając śladów tajemnicy „ (Gdzie jest moje wojsko? Gdzie jest nieprzyjaciel?) „
I dalej
„Gdym pod wieczór (17 sierpnia) wracał ku zachodowi po pięknej szosie od łukowa w stronę Garwolina , wydawało mi się , że jestem gdzieś we śnie., w świecie zaczarowanej Bajki(…)
Pod tym wrażeniem przyjechałem wieczorem do Garwolina . Pamiętam jak dziś te chwilę, gdy pijąc herbatę obok przygotowanego do snu łóżka, zerwałem się na równe nogi, gdym wreszcie usłyszał odgłos życia, odgłos radości. Głuchy odgłos armat dolatujący gdzieś z północy . Więc nieprzyjaciel jest(…) Gdzieś kolo Kobieli , czy trochę dalej, bila się w nocy moja 14 dywizja” (koniec cytatu )
Tymi wpisami we własnym pamiętniku Piłsudski sam siebie kompromituje.
17 sierpnia gdy bolszewicy byli odepchnięci 100 km od warszawy Piłsudski nie wie dokładnie, gdzie jest jego Armia , nie dowodzi popija sobie herbatkę i kładzie się do łóżeczka.
Warto skonfrontować to z postawą gen. Rozwadowskiego, który całe dnie podczas bitwy DOWODZIŁ Z SIODŁA objeżdżając oddziały, a noce poświęcał na pracę sztabową analizując dynamicznie zmieniającą się na froncie sytuacje.
Spał dwie godziny na dobę
Generałowie: Rozwadowski, J. Haller, Wł. Sikorski, ,K. Sosnkowski, Franciszek Latinik, francuski Maxim Weygand
Piłsudski podpisał rozkaz, ale nie dowodził.
Zdezerterował!!
**
W całości podsumowując recenzje, film Jerzego Hoffmana to drogie GNIOT. Polacy, polski i zagraniczny widz zasługują na wiele lepszą ekranizację tak ważnego historycznego wydarzenia.
**
Dla bardziej WYTRWAŁYCH CZYTELNIKÓW zainteresowanych tematem trochę więcej szczegółów o Bitwie Warszawskiej i odniesienie do współczesnej sytuacji Polski.
Plan polski przewidywał związanie sił bolszewickich pod Warszawą oraz koncentrację grupy manewrowej w sile pięciu dywizji do uderzenia znad Wieprza.
Decydującą rolę odegrał rozkaz nr 8358/III, który był w istocie planem bitwy warszawskiej. Zawierał on wykonanie dwóch wielkich założeń operacyjnych: ustabilizowanie porwanego frontu polskiego i dokonanie takiego podziału sił i środków, aby wycofać z działań część sił i użyć je w rozstrzygającym uderzeniu. Za koncepcją tą opowiedział się gen. Jordan Rozwadowski, który 22 lipca objął stanowisko szefa sztabu po gen. Stanisławie Hallerze, i przedstawiciel Francuskiej Misji Wojskowej, gen. Maxime Weygand.
Po przegrupowaniu sił nieprzyjaciela w nocy z 8/9 sierpnia gen. Rozwadowski opracował historyczny Rozkaz operacyjny specjalny nr 10 000, który przewidywał dwuskrzydłową akcję zaczepną. Manewr ten właściwie decydował o losie bitwy, a więc także o losie narodu i państwa. Określił w nim precyzyjnie zadania dowódców i oddziałów, uwzględniając ich funkcje manewrowe, obronne i uderzeniowe.
W tej dwuskrzydłowej ofensywie Piłsudski miał dowodzić grupą znad Wieprza.
Ale tu Piłsudskiego nie było.
Po zamachu majowym Józef Piłsudski rozliczył najbardziej zasłużonych generałów w bitwie warszawskiej, ponieważ w czasie przewrotu bronili legalnych władz: prezydenta i rządu. Od prokuratora wojskowego i prezesa Sądu Najwyższego zażądał wykazu spraw dotyczących generałów: Sikorskiego, Jaźwińskiego, Zagórskiego i Rozwadowskiego.
OdpowiedzUsuńW wyniku postępowania sądowego Zagórski zaginął bez wieści, Rozwadowski zapłacił więzieniem na Antokolu i przedwczesną śmiercią, a Sikorski został usunięty z wojska.
Prof. Tadeusz Ostrowski, zapytany o przyczynę zgonu gen. Rozwadowskiego, odpowiedział Emilii Jędrzejowiczowej, że mógł nią być podany w potrawie drobno posiekany włosień.
Piłsudski od początku wojny był instrumentem politycznym w rekach niemieckich. Pod koniec I WŚ był przez Niemców internowany w komfortowych warunkach w Magdeburgu, aby w krytycznym momencie odzyskania przez Polskę niepodległości, 11 listopada 1918, po klęsce Niemiec w I wś, przejąć władzę , tryumfalnie i uzurpatorsko od Niemieckiej Rady Regencyjnej. Przegrane Niemcy wysłali Lenina do Rosji, aby robił rewolucję bolszewicką, , a Piłsudskiego do Polski, aby kontrolował Polskę w interesie Niemiec. ,
Piłsudski był AGENTEM NIEMIECKIM,, posłusznym wykonawca ich rozkazów i realizował ich Politykę osłabiania terytorialnego, gospodarczego, militarnego Polski. W czasie wojny, przed zakończeniem, od dnia odzyskania niepodległości, poprzez zamach majowy 1926r. do klęski wrześniowej 1939 r. i agresji na Polskę przez zbrodniczą , nazistowska Trzecia Rzeszę niemiecką.
Dojście Piłsudskiego do władzy 11 listopada 1918, zamach majowy, klęski w 1939 r. to temat osobnych artykułów. Dość powiedzieć, że po zdobyciu Krakowa w 1939 r. Niemcy wystawili wartę honorową przy grobie Piłsudskiego. . Mason 30 stopnia, Rycerz Kadosz.
https://www.polskieradio.pl/68/2461/Audio/294982,Dane-nam-bylo-przezyc-swiadkowie-historii
OdpowiedzUsuńPrawda w oczy kole
OdpowiedzUsuń